Η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου ημ. 29/4/2024 για τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι δικαίως και αναπόφευκτα πυροδότησε την οργή των οικογενειών όσων κάηκαν ή πνίγηκαν αβοήθητοι στις 23/7/2018, των εγκαυματιών και των κατοίκων της περιοχής. Το γεγονός ότι οι 6 καταδικασθέντες, που κρίθηκαν ένοχοι από τους συνολικά 21 κατηγορούμενους, για τον θάνατο 102 ανθρώπων, στους 5 εκ των οποίων επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 111 ετών, αφέθηκαν ελεύθεροι (κατόπιν χορήγησης ανασταλτικής δύναμης στην έφεση) με μόνη υποχρέωση την καταβολή χρηματικής ποινής περίπου 40.000€ (μετά την μετατροπή της ποινής τους έναντι 10€ ημερησίως), απλώς επιδεινώνει την οργή και την δυσπιστία απέναντι στους θεσμικούς μηχανισμούς.
Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου αποδεικνύει, για μία ακόμα φορά, ότι οι έννοιες της δικαιοσύνης αφενός και των αστικών θεσμών αφετέρου είναι μεταξύ τους ασυμβίβαστες επιβεβαιώνοντας το ίδιο αυτό συμπέρασμα που έχει αποδειχθεί όλο το τελευταίο διάστημα από την έκβαση ενός πλήθους υποθέσεων, στις οποίες εμπλέκονται πολιτικές και κρατικές ευθύνες, καθώς και πολιτικά πρόσωπα ή διάφοροι ημέτεροί τους: από την μεταχείριση παιδοβιαστών όπως ο Λιγνάδης και ο Μίχος, μέχρι την δίωξη του θύματος στην υπόθεση στην Ηλιούπολη, την επανέναρξη της υπόθεση των Σεπολίων, τις Ε.Δ.Ε (και μόνο) σε βάρος των εμπλεκόμενων αστυνομικών στην γυναικοκτονία στους Αγ. Αναργύρους κτλ.
Η πραγματική αιτία που πυροδότησε την διάχυτη οργή, δεν είναι άλλη από το ότι οι πραγματικοί υπεύθυνοι για το έγκλημα του 2018, όχι απλώς κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσά μας, αλλά δεν βρέθηκαν ποτέ, καν κατηγορούμενοι. Για μια ακόμα φορά ένα έγκλημα που στοιχίζει δεκάδες ανθρώπινες ζωές, όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση των Τεμπών, του ναυαγίου στην Πύλο κ.ά. βαφτίζεται «άτυχη στιγμή» και «εθνικό πένθος» και οι ευθύνες αναζητούνται –στην καλύτερη περίπτωση- στο πρόσωπο μερικών υπαλλήλων, επιχειρησιακών παράγοντων, στους οποίους αποδίδεται το έγκλημα ως «ανθρώπινο λάθος».
Ωστόσο, η πολύμηνη ακροαματική διαδικασία στην υπόθεση για το Μάτι ανέδειξε την αλήθεια που συστηματικά αποκρύπτεται, ότι δηλαδή η αποτροπή της εξέλιξης ενός ακραίου φαινομένου σε πολύνεκρη τραγωδία, είναι κυρίαρχα κρατική ευθύνη και εξαρτάται από τις εφαρμοζόμενες πολιτικές και ιεραρχήσεις, ενώ το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κληθεί να διαχειριστεί μια κρίση ο εκάστοτε επιχειρησιακός παράγοντας, τίθεται από αυτές ακριβώς τις πολιτικές επιλογές. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, η τραγωδία στο Μάτι ήταν ένα πολύνεκρο πολιτικό έγκλημα: διότι η ασφάλεια της κοινωνίας μπήκε, για μια ακόμα φορά, σε δεύτερο πλάνο. Tα πράγματα θα ήταν διαφορετικά μόνο αν κυβερνήσεις και η πολιτεία είχαν προτεραιότητα την δασοπροστασία, τον αντιπυρικό σχεδιασμό και αντιπυρικές ζώνες, δεν είχαν διαλύσει τη δασική υπηρεσία και τα δασαρχεία, δεν είχαν ελλιπή μέσα, δασοπυροσβέστες, κλπ, ήταν σε ετοιμότητα δεκάδες πυροσβεστικά αεροσκάφη (αντί για μαχητικά), αν υπήρχαν αρκετοί πυροσβέστες και πυροσβεστικά οχήματα (αντί για αστυνομικούς, περιπολικά και Αύρες), αν το Λιμενικό Σώμα είχε διαθέσιμα μέσα διάσωσης (αντί για τα περιπολικά που χρειάζονται για τα pushbacks), αν υπήρχαν μέσα έγκαιρης προειδοποίησης για δασικές πυρκαγιές (αντί για κάμερες επιτήρησης των προσφυγικών ροών σε όλο το Αιγαίο), αν επιλεγόταν –και εφαρμοζόταν- ένας άρτιος πολεοδομικός σχεδιασμός (αντί για την άναρχη πολεοδομική ανάπτυξη σε όλη την Αττική όπου προτάσσεται το όφελος των διάφορων οικονομικών παραγόντων).
Τα ποινικά δικαστήρια δεν κάλεσαν ποτέ σε απολογία -ούτε φυσικά καταδίκασαν-τους πολιτικούς υπευθύνους και τις κυβερνήσεις όλων των προηγούμενων δεκαετιών, που με τις επιλογές τους καταδίκασαν την κοινωνία να ματώνει κάθε λίγο σε πολύνεκρες τραγωδίες, έχοντας προτάξει την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών, την «δημοσιονομική σταθερότητα», την ευθυγράμμιση με τις επιταγές της Ε.Ε. και εφαρμογή των υποδείξεων του ΝΑΤΟ για τους πολεμικούς προϋπολογισμούς κτλ.
Είναι χρέος της ίδιας της κοινωνίας, των εργαζομένων και του λαϊκού κινήματος, να κάνουν όσα δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ τα αστικά δικαστήρια και να αποδώσουν πραγματικά δικαιοσύνη, ανατρέποντας το δολοφονικό σύστημα και τις Κυβερνήσεις του, φωνάζοντας παντού «Οι ζωές μας πάνω από τα κέρδη τους».
Κ.Ε.Δ.Δ.Α. - Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη