ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΤΟ ΤΡΑΦΙΚΙΝΓΚ
ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΦΟΡΑ ΟΛΕΣ/ΟΥΣ
ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΓΩΝΑΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ
Έχει περάσει ένας χρόνος και δύο μήνες από την ημέρα που ήρθαν στη δημοσιότητα πληροφορίες ότι η μητέρα ενός 12χρονου κοριτσιού κατήγγειλε στην αστυνομία πως το παιδί είχε πέσει θύμα βιασμού και σωματεμπορίας από έναν 53χρονο επιχειρηματία και κάτοικο της γειτονιάς που διέμενε η οικογένεια, αξιότιμο «οικογενειάρχη», επιφανή στην περιοχή κι όχι μόνο, με σχέσεις με την εκκλησία, το κυβερνών κόμμα, το τοπικό αστυνομικό τμήμα και πολλούς «υπεράνω υποψίας» επαγγελματίες, πολιτικούς και αθλητικούς παράγοντες. Από τότε έως σήμερα εξελίχθηκε μια καταιγιστική ακολουθία γεγονότων και αποκαλύψεων που έφερε στο φως αποκρουστικές πλευρές της εκμετάλλευσης και της κακοποίησης που υφίστανται τα πιο φτωχά κι ευάλωτα τμήματα της κοινωνίας.
Τη σύλληψη του επιχειρηματία ακολούθησαν και άλλες συλλήψεις πελατών του κυκλώματος, με βάση τα ευρήματα στο κινητό τηλέφωνο της επιζώσας και τις καταθέσεις της. Λίγες μέρες μετά την προφυλάκιση του κατηγορούμενου, όμως, πέρασε το κατώφλι του Κορυδαλλού η καταγγέλλουσα μητέρα της 12χρονης με την κατηγορία της μαστροπείας και με επιβαρυντικό στοιχείο κάποια μικροποσά σε τραπεζικούς λογαριασμούς που είχαν κατατεθεί εν αγνοία της. Η προφυλάκιση της μητέρας προκάλεσε τεράστιο πόνο και ψυχική αναστάτωση στην οικογένεια, και ειδικά στα ανήλικα παιδιά, και υπονόμευσε τους όρους προστασίας τους αλλά και την προετοιμασία της δίκης. Το αίτημά της να αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους για να βρίσκεται δίπλα στα παιδιά της απορρίφθηκε τρεις φορές κι επιπλέον στερήθηκε τη δυνατότητα να βλέπει τη 12χρονη.
Η προφυλάκιση μιας γυναίκας που τόλμησε να σπάσει τη σιωπή, χωρίς να έχει καμιά στήριξη, έκανε φανερό από την πρώτη στιγμή πόσο ισχυρές είναι οι ταξικές προκαταλήψεις απέναντι σε όσους βρίσκονται στο όριο της επιβίωσης και πόσο ακλόνητες παραμένουν οι έμφυλες προκαταλήψεις απέναντι στις γυναίκες, οι οποίες, θεωρούνται όχι μόνο αποκλειστικά υπεύθυνες για την επιμέλεια των παιδιών, αλλά και «βασικοί ένοχοι» όταν πάει κάτι στραβά. Η κατηγορία για παραμέληση ανηλίκου που αφέθηκε να αιωρείται από την πρώτη στιγμή μετατράπηκε γρήγορα σε κατηγορία για μαστροπεία στα πρωτοσέλιδα, στα κάθε λογής τηλεδικεία κι εν τέλει και στις αποφάσεις των δικαστικών οργάνων. Οι πάντα πρόθυμοι να καταδικάσουν όσους δεν έχουν κανένα μέσο υλικής επιβίωσης και να αποδώσουν στους ίδιους την ευθύνη για την κατάσταση που υπομένουν, βρήκαν αμέσως λαμπρό πεδίο να ξετυλίξουν ευφάνταστα σενάρια εμπλοκής της μητέρας στην υπόθεση των παιδοβιασμών. Τα θύματα πολύ γρήγορα μετατράπηκαν σε θύτες που δήθεν προσπαθούν να αποσπάσουν χρήματα, εκβιάζουν, προκαλούν ζημιές στις περιουσίες και διαταράσσουν την οικογενειακή ζωή των παιδοβιαστών και για αυτό αξίζουν κάθε τιμωρία… Όσοι δεν διαθέτουν κανένα υλικό και κοινωνικό κεφάλαιο είναι εύκολο να τύχουν ακραίας εκμετάλλευσης και κακοποίησης και ακόμα πιο εύκολο να δαιμονοποιηθούν και να βρεθούν στη φυλακή.
Η υποκριτική επίκληση από πλευράς των κρατικών φορέων της υπέρτατης αξίας της προστασίας του συμφέροντος του παιδιού αποδείχθηκε γρήγορα κενή περιεχομένου ρητορική και ηθικολογία, αφού δεν υπήρξε καμιά ολοκληρωμένη πρωτοβουλία για την ψυχοκοινωνική προστασία των ανήλικων παιδιών ούτε για την υλική στήριξη της οικογένειας. Όλα αφέθηκαν στην τύχη τους, παρά τα επαναλαμβανόμενα ψεύδη που ακούστηκαν διά αρμοδίων στομάτων περί του αντιθέτου. Για την ακρίβεια όλα διασώθηκαν, σε αυτό το επίπεδο, από την έμπρακτη και ακαταπόνητη στήριξη των αλληλέγγυων συλλόγων, σωματείων και ατόμων, την παρέμβαση των οποίων επέλεξε η κυβέρνηση εξαρχής να στοχοποιήσει.
Η «κοινωνική πολιτική» που επαγγέλλονται εξαντλείται σε διακηρύξεις προστασίας και η βασική της κατεύθυνση για την προστασία της ανηλικότητας είναι ο εγκλεισμός σε ιδρύματα και η πιθανή ανεύρεση ανάδοχης οικογένειας (πολύ συχνά διατυπώνεται ως απειλή). Η «κοινωνική πολιτική» τους όλο και περισσότερο συμπλέκεται με την κατασταλτική διαχείριση των ευάλωτων και των φτωχών κι επιδιώκει τον έλεγχο και την απομόνωση των θυμάτων για να σώσει τα προσχήματα, να εξατομικεύσει την ευθύνη και να ξορκίσει τις κοινωνικές αιτίες και την πολιτική που γεννά την κοινωνική εξαθλίωση.
Το γεγονός ότι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί διέρρευσαν πληροφορίες που έθεσαν σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα της επιζώσας ή αμφισβήτησαν δημόσια την αξιοπιστία της αποκαλύπτει ότι η κακοποίηση ευάλωτων ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων είναι συστημική και δεν αποτελεί καθόλου ένα ακόμα «μεμονωμένο ακραίο περιστατικό». Οι παιδοβιασμοί, οι οποίοι παρουσιάστηκαν και σε αυτήν την περίπτωση ως αποτέλεσμα της δράσης «ενός διεστραμμένου πενηντάχρονου που κατάφερε να εξαπατήσει τους πάντες», είναι δυνατοί μόνο επειδή έχει εμπεδωθεί όλο αυτό το πλαίσιο από τις πράξεις, τις παραλείψεις και τις παραβιάσεις των κρατικών μηχανισμών, της αστυνομίας και άλλων φορέων ισχύος. Οι επανειλημμένες αποκαλύψεις για κακοποίηση και βιασμούς σε ιδρύματα ανηλίκων, σε εκκλησιαστικές δομές και σε ορφανοτροφεία διεθνώς επιβεβαιώνουν ηχηρά τα παραπάνω.
Η επιλογή της αστυνομίας να μην επιτρέψει στη μητέρα να καταθέσει την ημέρα που πήγε στο τμήμα, η μεγάλη χρονική αναμονή από τη στιγμή που έγινε τελικά η καταγγελία μέχρι την προφυλάκιση του κατηγορούμενου, ο έλεγχος που διενεργήθηκε από ασφαλίτες στη 12χρονη κατά την επιστροφή της από ανάκριση, οι πολύωρες εξαντλητικές επαναλαμβανόμενες ανακρίσεις που επανατραυματίζουν το παιδί διαρκώς και παραβιάζουν κανόνες και ενδεικνυόμενες πρακτικές, οι αναιτιολόγητες εισαγγελικές απαγορεύσεις για το επισκεπτήριο των φυλακών, λειτουργούν στην πραγματικότητα ως πολιτική αποτροπής για τις καταγγελίες και στέλνουν σήμα σιωπής στα θύματα.
Στις 8 Ιανουαρίου θα ξεκινήσει η εκδίκαση της υπόθεσης και θα καθίσουν στο εδώλιο 26 κατηγορούμενοι. Η μητέρα της 12χρονης θα κληθεί να λογοδοτήσει για την κατηγορία της διακεκριμένης μαστροπείας κι επιπλέον για την κατηγορία της διακεκριμένης περίπτωσης πορνογραφίας ανηλίκου η οποία προστέθηκε εκ των υστέρων. Στο βούλευμα αναφέρεται πως η μητέρα της 12χρονης διέθετε, έναντι αμοιβής, σε πρόσωπα που προσδιορίζονται στη δικογραφία, ηλεκτρονικό υλικό με το παιδί της γυμνό, κατηγορία την οποία έχει αρνηθεί εξαρχής η κατηγορούμενη.
Ενώ δεν φαίνεται ότι έχουν αποδώσει πολλά η έρευνα και οι συνεχείς καταθέσεις στις οποίες υποβλήθηκε το παιδί για άλλες πλευρές της υπόθεσης, οι κατηγορίες σε βάρος της μητέρας αναβαθμίστηκαν λίγο πριν την έναρξη της δίκης. Δεν μας εκπλήσσει που οι σκοτεινές πτυχές οι οποίες αφορούν τη σύνδεση της υπόθεσης με κυκλώματα τράφικινγκ κι ανθρώπους-κλειδιά που δρουν στο πλαίσιό τους παραμένουν στο σκοτάδι, ούτε ότι επιχειρείται να οργανωθεί αντιπερισπασμός που θέτει στο επίκεντρο τη μητέρα. Δεν μας εκπλήσσει που δεν απέδωσαν τίποτα οι έρευνες για τις επιθέσεις που δέχτηκε το παιδί μέσα στο σπίτι που φιλοξενείται. Δεν αισθανόμαστε πλέον έκπληξη από τότε που είδαμε να δικάζεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς να δοθεί η δυνατότητα να εκτεθούν αποδεικτικά στοιχεία ο μαστροπός αστυνομικός Δ. Μπουγιούκος στην υπόθεση της Ηλιούπολης, από τη στιγμή που αφέθηκε ελεύθερος και από τη μέρα που διαβάσαμε τις δημόσιες απειλές του εναντίον των θυμάτων του. Αισθανόμαστε όμως οργή γιατί έχουμε τη βεβαιότητα ότι τα πραγματικά γεγονότα είναι ακόμη πιο ζοφερά από όσα έχουν δει το φως με τις έως τώρα συλλήψεις και κατηγορίες. Και για αυτό είμαστε αποφασισμένοι να σταθούμε δίπλα στους ανθρώπους που κακοποιήθηκαν και βασανίστηκαν μέχρι να δικαιωθούν.
Καλούμε σε επαγρύπνηση ενάντια στη συσκότιση της υπόθεσης ενόψει της έναρξης της δίκης. Καλούμε συλλογικότητες, σωματεία, την εκπαιδευτική και επιστημονική κοινότητα, τους κατοίκους σε κάθε γειτονιά να ορθώσουμε ασπίδα προστασίας για τα παιδιά και τους ευάλωτους ανθρώπους, για να μην επαναληφθούν γεγονότα όπως αυτό ούτε στον Κολωνό ούτε πουθενά, για να μη μείνει κανένας φτωχός άνθρωπος ανυπεράσπιστος απέναντι στα κυκλώματα εκμετάλλευσης και κακοποίησης. απέναντι στους κακοποιητές και τους βιαστές.