Στις 6 Δεκέμβρη μέρα διαδηλώσεων για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου ζήσαμε για μια ακόμα φορά μια Αθήνα πλημμυρισμένη από διαδηλωτές με μαζικές και μαχητικές πορείες το πρωί και το απόγευμα, αλλά και πολιορκημένη από τα πάνοπλα ΜΑΤ, τις αύρες εκτόξευσης νερού, τους μυστικούς ασφαλίτες. Εκτός από τους εκφοβιστικούς ελέγχους για εξακρίβωση στοιχείων και τις έρευνες σε τσάντες σε νέους και νέες που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν τους χώρους των διαδηλώσεων, εκδηλώθηκε μια ακόμα βάναυση πράξη αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας. Η ΚΕΔΔΑ καταγγέλλει τους εκφοβισμούς και τις αυθαιρεσίες των αστυνομικών που έχουν την πλήρη κάλυψη ή και την καθοδήγηση της πολιτικής ηγεσία του Υπουργείου και της κυβέρνησης.
Αναδημοσίευση από το blog του Labour Αγωνιστική Παρέμβαση στην Έρευνα
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί καταγγελία μέλους του
Πανελλαδικού Σωματείου Εργαζομένων στην Έρευνα και την Τριτοβάθμια
Εκπαίδευση και μέλους τους LABour.
Δεκατρία χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από τον
αστυνομικό Κορκονέα, στον απόηχο των διαδηλώσεων που είχαν προηγηθεί στο
κέντρο της Αθήνας, χθες το βράδυ στις 20:55 κι ενώ γύριζα από τη
δουλειά μου στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών προς το σπίτι μου, δέχτηκα
απρόκλητη επίθεση από τέσσερις μαυροφορεμένους με καλυμμένα τα
χαρακτηριστικά (συμβολή οδών Εμμανουήλ Μπενάκη και Φειδίου).
Συγκεκριμένα, οι δυο από αυτούς με έσπρωξαν ενώ ήμουν πάνω στο ποδήλατο,
ρίχνοντάς με στο οδόστρωμα και με περικύκλωσαν. Ταυτόχρονα, οι άλλοι
δυο κλώτσησαν το ποδήλατο. Ενώ ήμουν ακόμη πεσμένος και σαστισμένος από
την επίθεση, ρώτησα «ποιος είναι ο λόγος που γίνεται αυτό και ποιοι
είστε; Δε μπορώ να δω τα πρόσωπά σας». Οι κουκουλοφόροι μου τράβηξαν το
σακίδιο που φορούσα στην πλάτη και εγώ ρώτησα για ποιον λόγο και αν
επιτρέπεται αυτό που κάνουν. Για καλή μου τύχη, δίπλα μας βρισκόταν ένα
απορριματοφόρο με εργαζόμενους του Δήμου και μας παρακολουθούσαν, ενώ
παράλληλα στη γωνία μεταξύ Ακαδημίας και Εμμανουήλ Μπενάκη βρίσκονταν
σταθμευμένες μηχανές της Ομάδας “Δράση” και κάποιες διμοιρίες ΜΑΤ. Η
απάντηση των κουκουλοφόρων ήταν «είμαστε από την ασφάλεια και κάνουμε
ό,τι θέλουμε. Κάνουμε έλεγχο διότι σε γνωρίζουμε και εσένα και τους
υπολοίπους που κάνουν τις πορείες και για αυτά που συμβαίνουν».
Ανοίγοντας το σακίδιο μου παρατήρησαν μια κονκάρδα με ένα αστέρι κι ένα
σφυροδρέπανο. Η αντίδρασή τους ήταν να σχολιάσουν με υποτιμητικό τρόπο
«αυτός είναι κομμουνιστής ρε». Εγώ απάντησα «είμαι ο …..» δείχνοντας την
ταυτότητά μου και συμπλήρωσα ότι «είμαι κομμουνιστής ερευνητής, και μας
παρακολουθούν οι εργαζόμενοι του Δήμου σε όλο αυτό που συμβαίνει». Ενώ
προσπαθούσα να τους αποτρέψω από το να μου κάνουν σωματικό έλεγχο, ο
ένας από τους τέσσερις είπε «αφήστε τον, καημένος πανεπιστημιακός
είναι». Ενώ συνέχιζαν το ψάξιμο και ενώ εγώ ρωτούσα συνέχεια,
επισημαίνοντας ότι μας παρακολουθούν οι υπάλληλοι του Δήμου, μου πέταξαν
το σακίδιο δίπλα από τα σκουπίδια και με άφησαν ελεύθερο. Στη συνέχεια,
ενώ κατευθυνόμουν προς τον σταθμό μετρό του Ευαγγελισμού με το
ποδήλατο, τέσσερις μηχανές τις Ομάδας “Δράση” συνέχιζαν να με
ακολουθούν.
Εάν οι εργαζόμενοι του Δήμου δεν ήταν παρόντες
στο συγκεκριμένο σκηνικό, αυτή τη στιγμή οι κουκουλοφόροι της ασφάλειας
θα με είχαν ξυλοφορτώσει, θα με είχαν σύρει σε κάποιο τμήμα και θα μου
είχαν καταστρέψει το ποδήλατο. Αυτή είναι η Ελληνική Αστυνομία που η
κυβέρνηση έχει ξαμολήσει στους δρόμους της Αθήνας παίζοντας το ρόλο του
σερίφη και του δικαστή. Κι όλα αυτά ενώ οι μνήμες από τη δολοφονία του
Νίκου Σαμπάνη, του νεαρού Ρομα στο Πέραμα από αστυνομικούς της ομάδας
ΔΙΑΣ, είναι ακόμα νωπές. Για ακόμα μια φορά φαίνεται πως είναι θέμα
χρόνου να υπάρξουν κι άλλα θύματα της αστυνομικής αυθαιρεσίας και βίας.
