ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΟΙ ΑΠΟΘΡΑΣΥΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΟΥΝ
Συνεχίστηκε τη Δευτέρα στις 1/11, η δεύτερη συνεδρίαση της δίκης για τους 4 από τους 5 συλληφθέντες στα Σεπόλια στις 17 Νοέμβρη 2020, μετά την πορεία για την εξέγερση του Πολυτεχνείου που κατέληξε στο σταθμό του μετρό από το σταθμό Λαρίσης. Έγιναν οι καταθέσεις των τριών αστυνομικών-μαρτύρων κατηγορίας, που αφορούν το πρώτο κατηγορητήριο, με κατηγορούμενο τον Ορέστη Καττή, φοιτητή του ΕΜΠ, και οι ερωτήσεις προς αυτούς από τους συνήγορους υπεράσπισης των κατηγορουμένων Αντωνία Λεγάκη, Παλαιολόγο Παλαιολόγο, Σκαρογιάννη Παναγιώτη.
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 24/11 στο κτίριο 13 στην αίθουσα 3 από τις 9:00 πμ με τις καταθέσεις των αστυνομικών που αφορούν το δεύτερο κατηγορητήριο για τους συλληφθέντες έξω από το Α.Τ. Κολωνού.
Στην έναρξη της κατάθεσης του ο πρώτος αστυνομικός ζήτησε να βγουν έξω οι δημοσιογράφοι, γιατί είπε ότι είδε στον τύπο ότι παραποιούν τα λεγόμενά του. Η πρωτοφανής απαίτηση που ζητά να παραβιαστεί η δημοσιότητα μιας δίκης, κατέδειξε την επιθετικότητα με την οποία ήρθαν οι κατήγοροι αστυνομικοί, αλλά και τις προθέσεις τους, που φάνηκαν στη συνέχεια. Η έδρα απέρριψε το αίτημά του.
Οι μάρτυρες κατηγορίας συνοδευόταν από πολλούς αστυνομικούς με πολιτικά που αρκετοί μπήκαν στην αίθουσα, άλλοι στεκόταν στην είσοδο της αίθουσας και στην είσοδο του κτιρίου και παρενοχλούσαν τους παραβρισκόμενους. Εκτόξευαν απειλές, ακατανόμαστες ύβρεις και σεξιστικές εκφράσεις ακόμα και μέσα στην αίθουσα και ειδικά σε γυναίκες. Το κλίμα καταφανώς επιχειρούσε να τρομοκρατήσει μάρτυρες, παραβρισκόμενους και να επηρεάσει τη δίκη και τη δικαστική έδρα.
Έβγαζαν με τα κινητά τους προκλητικά φωτογραφίες τους συγκεντρωμένους. Ενώ μετά το τέλος της συνεδρίασης, μια ομάδα από αυτούς έστησε καρτέρι στην έξοδο των δικαστηρίων και περικύκλωσαν ένα φοιτητή και μια φοιτήτρια την ώρα που έβγαιναν, απαιτώντας ο φοιτητής να τους δώσει το κινητό του. Κάτω από τις αποδοκιμασίες όσων είδαν τη σκηνή υποχώρησαν. Στη συνέχεια με τις μηχανές τους φεύγοντας παρενόχλησαν μάρτυρα.
Ενώ, ΜΑΤ ακολούθησαν ασφυκτικά τους παραβρισκόμενους αλληλέγγυους και μάρτυρες υπεράσπισης μέχρι την έξοδο των δικαστηρίων.
Οι καταθέσεις των αστυνομικών και οι απαντήσεις τους σε συνήγορους της υπεράσπισης ακολουθούσαν το κατασκευασμένο σενάριο για δημιουργία ενόχων με ευφάνταστα ψέματα και συκοφαντίες. Έπεσαν σε αντιφάσεις με τις γραπτές τους καταθέσεις, αλλά και μεταξύ τους. Ενώ, εμφάνισαν και νέες εκδοχές των γεγονότων, αποκαλύπτοντας την πλήρη αναξιοπιστία τους, την πολιτική τους αντίληψη και την καθοδηγούμενη από μίσος και προκατάληψη στάση τους. Ενδεικτική η αναφορά τους ότι «Οι συγκεντρωμένοι έβριζαν την Αστυνομία, έλεγαν συνθήματα υπέρ του Πολυτεχνείου», προκαλώντας την ερώτηση της προέδρου : «Αυτά γιατί τα λέτε μαζί; Γιατί βάζετε μαζί με τις βρισιές τα συνθήματα για το Πολυτεχνείο;»
Ισχυρίστηκαν ότι υπήρχαν 100 συγκεντρωμένοι στο σταθμό του μετρό των Σεπολίων με μαυροκόκκινες σημαίες που, στη θέα των αστυνομικών που έφτασαν με τις μηχανές τους, άρχισαν να τους πετούν πέτρες, μπουκάλια, στυλάρια, να ξηλώνουν μάρμαρα από το σταθμό του μετρό, να ξηλώνουν κολωνάκι. Ότι μέσα σε αυτούς ήταν ο Ορέστης που τον εντόπισαν, τον κυνήγησαν και τον συνέλαβαν όταν ανέβηκε πάνω σε καπό αυτοκινήτου μέσα σε μια πυλωτή για να αποφύγει τη σύλληψη. Ότι η μητέρα του που φαίνεται πεσμένη κάτω έπεσε από μόνη της στη θέα δίπλα της ενός αστυνομικού, ότι οι ίδιοι τραυματίστηκαν κ.α. . Ενώ στις πιο ήρεμες στιγμές τους έκρυβαν την αστυνομική αυθαιρεσία και εμφάνιζαν την αστυνομική βία ως επαγγελματικό καθήκον απέναντι σε ταραξίες.
Οι αστυνομικοί εμφανίστηκαν ως κράτος εν κράτει ή παρακράτος ή βαθύ κράτος, αντλώντας το θράσος τους από την ασυλία που νοιώθουν ότι απολαμβάνουν από την πολιτική ηγεσία της Ν.Δ., παρά τις δήθεν ΕΔΕ, που όπως και στη συγκεκριμένη περίπτωση αγνοείται η έκβασή της.
Η κυβερνητική πολιτική μπορούμε να εκτιμήσουμε ότι δεν αποτελεί μόνο κάλυψη της αυθαιρεσίας και της αστυνομικής βίας, αλλά ενθάρρυνση και καθοδήγηση αυτής της συμπεριφοράς και δράσης. Είναι μέσα στα σχέδια της κυβέρνησης για εγκόλπωση του ακροδεξιού, εθνικιστικού και ρατσιστικού ακροατήριου και τη συγκέντρωση ψήφων από τα ορφανά της Χ.Α.. Συναντούνται στην πράξη και αλληλοσυμπληρώνονται η επίσημη κρατική καταστολή με τη δράση των ταγμάτων εφόδου των νεοναζιστικών συμμοριών, που ανταγωνίζονται μεταξύ τους ποιοι θα έχουν περισσότερες επιθέσεις στο ενεργητικό τους.
Η επαναφορά και κλιμάκωση της κρατικής βίας και καταστολής αποτελεί απόπειρα προετοιμασίας της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια της αντεργατικής πολιτικής που επιβάλλει και το επόμενο διάστημα τα αποτελέσματά της θα φέρουν σε ακόμα δυσχερέστερη θέση τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ενώ θα γεμίζουν τις τσέπες της οικονομικής ολιγαρχίας, ικανοποιώντας τις απαιτήσεις τους.
Η αστυνομική βία και η κυβερνητική πολιτική δεν τρομοκρατούν. Το κίνημα αλληλεγγύης δυναμώνει. Μάρτυρες στη δίκη που συνεχίζεται θα υπερασπίσουν το δικαίωμα στη διαδήλωση, όπως ο βουλευτής του ΚΚΕ, Χρήστος Κατσώτης, ενώ πολλοί αυτόπτες των γεγονότων, γείτονες, γιατροί, συνδικαλιστές, σύμβουλοι, φοιτητές έχουν δηλώσει μάρτυρες υπεράσπισης που θα αποτελέσουν μαζί με το ηχητικό και οπτικό υλικό καταλύτη για την αποδόμηση του χαλκευμένου κατηγορητήριου και την αθώωση των κατηγορούμενων. Τα ψηφίσματα πολλαπλασιάζονται. Οι συγκεντρώσεις και δράσεις αλληλεγγύης στους διωκόμενους-ες δυναμώνουν.
Κ.Ε.Δ.Δ.Α- Κίνηση για τις Ελευθερίες, τα Δημοκρατικά Δικαιώματα, την Αλληλεγγύη